Sanki içinden büyük bir parça almışlar,
Hayatın anlamı yavaş yavaş gidiyormuş gibi,
Oluyor insanın sevdiğini yanından ayrılınca.
Nereye gittiğini bilmezken,
Acaba ne yapıyordur diye düşünürken,
Anladım ben onun kıymetini.
Onunla bazen iyi bazen kötü anılarımız oldu,
Ama hani derler ya insan sevdiğini kaybedince anlar,
Keşke önceden anlasaydım onun kıymetini keşke…
Şimdi ise onunla olan anılarımızı hatırlamakla, keşke demekle yetiniyorum.
Hep uyumak istiyorum çünkü onu hatırlamadığım tek vakit uyuduğum vakit.
Hani derler ya kedilerin dokuz canı var diye,
Aslında insanoğlunun birden fazla canı var.
Onlarda birini sevince oluşuyor….
harikasın!
Teşekkür ederim 🙂